Een nieuwe verkapte belastingbrief?

Op de elektriciteitsfactuur staan kosten voor een aantal federale bevoegdheden. Er is de Federale Bijdrage, die de kosten omvat voor het Sociaal Fonds en het Kyoto Fonds, de Federale Ombudsdienst, de werkingskosten voor de federale energieregulator CREG, en het nucleair passief.

Daarnaast zijn er de kosten voor hoogspanningsnetbeheerder Elia, waarmee onder andere de subsidies worden gedekt voor de offshore windparken.

Uw bijdrage aan die kosten is echter gekoppeld aan uw verbruik. Door de zonnepanelenbezitters toe te laten de terugdraaiende teller te behouden, werden die de facto grotendeels vrijgesteld van die taksen. Waardoor Vlaanderen niet alleen besliste hoe die federale taksen werden verdeeld over de bevolking, wat haar bevoegdheid niet is, maar daarbovenop ook een gat sloeg in de federale financiering.

De uitspraak van het Grondwettelijk Hof legt op die manier de lichtzinnigheid en onhoudbaarheid van het energiebeleid in ons land aan. Het schoolvoorbeeld daarvan zijn de subsidies voor zonnepanelenbezitters. Maar ook de offshore windindustrie werd royaal bedeeld met ondersteuning.

Die maatregelen werden buiten de begroting gehouden door ze in de stroomfactuur te verwerken.

Dat maakt van de factuur een verkapte belastingbrief.