Heeft de fiscus een geheim wapen?
Compensatie van winsten met fiscale verliezen kan worden geweigerd als naar aanleiding van een controle een belastingverhoging van 10% wordt opgelegd. De fiscus legt bij een wijziging van een aangifte consequent een belastingverhoging van 10% op, waardoor het compensatieverbod (verbod om winsten met verliezen te compenseren) in feite bij elke correctie wordt toegepast. Hetzelfde verbod is ook van toepassing als bijvoorbeeld de aangifte een dag te laat wordt ingediend.
Vandaag wordt deze regel algemeen gebruikt, met veel pijnlijke taxaties tot gevolg. Maar het compensatieverbod is geen evidentie. Verschillende belastingplichtigen meenden dat de fiscus met de extra belasting buiten de lijntjes kleurde, of minstens dat de regel van het artikel 207 onredelijk was. Er wordt namelijk belasting over winst geheven, terwijl er fiscaal eigenlijk geen winst is. Er zijn overdraagbare verliezen die normaliter afgezet kunnen worden tegen de winst. Belastingplichtigen die naar de rechtbank stapten, kregen massaal gelijk. Terwijl de ene rechter van oordeel is dat het artikel 207 geen algemene draagwijdte heeft en alleen is bedoeld om heel specifieke situaties te bestraffen, oordeelt een andere rechter iets creatiever dat er maximaal een belastingverhoging van 9,9% (dus geen 10%) mag worden opgelegd, met als gevolg wel compensatie tussen verliezen en winsten.
Helaas is de fiscus niet snel overtuigd en volhardt hij in de boosheid om belastingplichtigen die geheel te goeder trouw zijn kopje onder te duwen. Het zal wachten zijn op het Hof van Cassatie dat finaal de knoop zal moeten doorhakken. Is winstcompensatie met verliezen een niet-proportionele maatregel die niet tot wantoestanden mag leiden of niet?
De boodschap voor diegenen die worden geconfronteerd met dergelijke taxatie, doen er goed aan in tussentijd het been stijf te houden en niet toe te geven aan deze budgettaire tool om extra geld richting de schatkist te draineren.